Donderdag 2 mei

Gelukkig zijn kinderen flexibel. Was ze gisteren nog in tranen over het taalprobleem, vandaag zag er weer heel anders uit. Vandaag was ze aan het filosoferen over haar biologische ouders, stel dat ze die zou kennen en hen ook lief zou vinden dan zou ze bij allebei haar ouders moeten wonen. De manier waarop ze zulke dingen zegt is soms zo treffend en voor ons als je de diepe betekenis beseft soms ook zo lastig. Lastig in de zin dat je weet dat wij niet overal een antwoord op hebben en dat wij bepaalde onzekerheden niet weg kunnen nemen. Voorbeeld: op weg naar het vliegveld zei ze misschien is mijn andere moeder al wel dood, ja want ik weet niet hoe oud ze is. Gisteren in het Ritanpark zag ze een gezin lopen met 2 kinderen, waarop ze zegt hoe kan dat nou, ik moest toch ook weg omdat ik het 2e kindje van mijn ouders was? Dus uitgelegd dat als je centjes genoeg hebt je boete kunt betalen en dan in sommige gevallen wel 2 kindjes mag hebben. Al met al draait haar hoofdje soms overuren. In de tussentijd geniet ze zich suf samen met ons van alles wat ze ziet. Dat deze reis diepe indruk op haar maakt is duidelijk. Deze filosoferende gedachten gaan, zoals dat gaat bij kinderen, soms letterlijk overal tussendoor.
Ons programma voor vandaag was een bezoek aan de Lama tempel en de Wangfujingstraat.De boeddistische lama tempel heeft op ons 3 diepe indruk gemaakt. Waarom kan ik eigenlijk niet eens zeggen, misschien de serene rust die ervan uit ging, midden tussen de autoweg ligt het maar eenmaal binnen hoor je helemaal geen verkeer. Ook de manier waarop mensen hier tot boeddah bidden vond ik mooi om te zien. Ik heb dit vroeger zo vaak bij mijn Chinese vriendinnetje gezien. Heel leuk om mee te maken. Bij het bezoek aan de Wangfujingstraat heb ik mijn hartje op kunnen halen met afdingen, in een zijstraatje is zich een soort nieuw zijdemarkt aan het ontwikkelen. Jur balen want daar ging ik weer, maar ja ik heb wat ik wil en hoef nu ook niet meer naar de zijdemarkt toe. Morgen gaan we op excursie naar de muur. Niet zoals vorige keer bij Badaling maar nu bij Mutianyu, dit is verder weg maar schijnt ook minder druk te zijn. Om 7.20 worden we opgepikt en zijn rond 4 uur weer terug en dan gaan we onderweg nog lunchen. Even voor onze collega adoptieouders tot de lengte van 1.20 of 1.30 hoef je voor de kinderen dus geen entreegelden te betalen, zo gaat Luusje morgen dus gratis mee naar de muur en hoefden we ook bij de tempel en de verboden stad geen entree te betalen. Tja en je blijft Nederlander hoeveel lekkere noedels je ook tot je neemt! Dikke knuf van ons drie